Umut şehlâ gözlü, bir ceylandır ormanlarda

Koşturur peşi sıra müstesna zamanlarda

Yalancı fecre doğru çizgidir uzun emel

Aynalarda dolaşan binbir hayâle bedel

Islanırken gururla derin göz bebekleri

Bir kabuğu doldurmaz binlerin emekleri

Kim çıkar yarına, kim çözer bu düğümleri?

Bahar hüzünlü ise, rüzgâr da bir serseri?

Ne oldu bilmiyorum, isterken sonsuzluğu?

Damla su yok, gidermek üzere susuzluğu,

Uzay fethetmek için ederken binbir yemin

Gökler sarsılır, titrer ayak altında zemin,

Gelen gidiyor, giden geri dönüp bakmıyor,

Öyle bir pençe ki bak, tutunca bırakmıyor,

Gördün; doyum dediğin ele geçmez ufuktur,

Ve her insan, biraz da, büyümeyen çocuktur.

28.2.2002

Zaandam

Hüseyin K. Ece