Seni ellerinden tanıdım önce
Bir evren gibi konuk oldunuz bana
Pencereler açıktı, gökyüzü açıktı
Utanmıyordu duygular hiç
Belki çalmak vardı adımları
Denizleri köpüklerinden yakalamak
Dağı aşmak bir bulut koşusuyla
Bir sofraya beraber oturmak vardı
Sakin gölcükler ırmak olunca
Bir hilâl başlangıcı ay değişiminde
İmsak ile iftar sevincine doğru
Toparlanır döküntülerim
Seni ellerinden tanıdım önce
Duyduğum acılarını yumuşatıp
Güvercin görevi yükleyerek gönderdim
Bir hâli beraber yaşamalı derken
Düğünler kahkaha ile gelmesin
Yolmasın çiçeklerimizi gülü tanımayanlar
Kokular sakla, sözcükler büyüt
Kendi özbağrından yıllarıma
Sefer açılırken sana doğru
Bir limandır aşk kelimesi
Hep isimler döner gözlerinde
Dünya yerinde, uykuda
Kanatlar tebessüm yağmuruyla ıslansın
Hüznümüz bir inkılap olsun
Doğsun doğacaksa bir güneş
Özgür baharımızın üstüne...
26.4.1983
Zaandam
Hüseyin K. Ece