1.
Şiirimi süsleyen o resimlerini andım
Hep seni hatırlattı yatağımdaki gece
Cemre düşen toğrağın sevincini anladım
Bildim denizde yatan geminin bayramını
Fecir açıldı, sabah yaklaştı adım adım
Çünkü yer duymaktadır can dostun selâmını
Abı hayat sunuldu, yudumladım ve kandım
Kulaklarımda garip bir yankı
Yüzümde eski bir hüzün
Yeniden çoğalan ve yeniden büyüyen
Derimin rengine denk
Bir sabahı karşılarken
Gece, sükût kadar sessiz ve esrar dolu
Gönlüm ağıt kadar sevdalı
Gece ve ben bir yıldızla konuşur gibi
Sularla akar gideriz
Bakışların donuk aynalarda hep
Kışı mı yaşıyor gözlerin, söyle?
Gölgeler asılmış kirpiklerine
Uyku zamanı mı, oynayan çocuk
(Oğlum Abdussamed Tarık’ın doğumundan bir hafta sonra.)
Çok beklettin ya, işte sonunda geldin bize,
Gelişinle gül yüzlü mehtâp indi denize,