“GÜLLER
Yoktur tanıyan... Ne lâmba görmüş, ne şafak;
Günlerden uzaklarda ve gözlerden ırak
Güller bilirim ben ki karanlıkta açar...
“GÜLLER
Yoktur tanıyan... Ne lâmba görmüş, ne şafak;
Günlerden uzaklarda ve gözlerden ırak
Güller bilirim ben ki karanlıkta açar...
Bana gül gösterene ne diyeyim, ey gülüm
Bir anda altüst etti yalnız aynalarımı
Baktım ki; ne can kaldı tenimde, ne de ölüm
Bir hayale çevirdi tüm yaşadıklarımı
Güllücan, arada bir saklan, telaşım olsun
Hasretim çok artsın ki, ekmeğim aşım olsun
Gülden dersini almış adam kardaşım olsun
Gül’ü bu kadar sevdiğini söyleseydin,
Bütün dağlara yabangülü eker,
Bütün bahçeleri gülistan yapardım,
Ülfetin lezzetini tadıyorken gönlümüz,
Niçin ayrılık olsun efendim, aramızda?
Sayısız pencereyi süslüyorken gülümüz,
Neden yeni acılar büyüsün yaramızda?